Αντίγραφο χάλκινου λυχνοστάτη του οποίου η βάση καταλήγει σε οπλές αλόγων. Στην κορυφή φέρει αιχμή για τη στερέωση του λυχναριού (το οποίο σώζεται στο πρωτότυπο) και δίσκο για τη συγκέντρωση των σταγόνων του λαδιού. Κηροπήγια τέτοιου τύπου ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο από τον 5ο έως τον 7ο αιώνα, και χρησίμευαν για το φωτισμό εκκλησιών και σπιτιών, ενώ συχνά προσφέρονταν ως δώρα γάμου.